Dag 24, zondag 11 juni
Door: Arie jr
Blijf op de hoogte en volg Arie
11 Juni 2017 | Spanje, Badarán
Het kostte maar €6 pp, maar daar kregen we een bed voor, geen slaap. Met 34 voornamelijk wandelaars in 1 kamer in 17 stapelbedden. Het was heet en het bleef heet. Om half 11 gingen licht en internet uit. Maar de herberg lag naast een kinderspeelveld. Wij moesten stil zijn maar de kinderen speelden en schreeuwden door, ondanks mijn oorpluggen toch goed hoorbaar. Op een gegeven moment, omstreeks half 12, gingen een paar kinderen vlak onder ons raam zitten, ik kon ze bijna aanraken. Ik moet bekennen dat ik ze op pelgrim onwaardige wijze heb weggestuurd, maar, en dat voer ik als verzachtende omstandigheid aan, ik wist niet wat "Fuck of" in het Spaans was. Dat riep ik dus. Achteraf gezien had ik ook kunnen vragen "Please go away". De mensen die mij goed kennen weten dat een verstoorde nachtrust een gevoelige snaar bij mij raakt en mij des duivels kan maken. In ieder geval, het hielp. Ze gingen meteen weg en daar heb ik dan ook weer respect voor.
Vanmorgen begonnen de wandelpelgrims om half 6 op te staan. Ze wilden de zon zien opkomen en de grootste hitte vóór zijn. We probeerden nog een uurtje te slapen en zijn uiteindeljk om half 7 opgestaan, hebben ontbeten in een bar en zijn om half 8 vertrokken. Ondanks de slechte nachtrust had deze overnachting meerderen voordelen. Ten eerste kostte het bijna niets. Ten tweede hebben we onze Vlaming ontmoet en een gezellig avond met hem gehad. Ten derde vertrokken wij in de koelte van de ochtend. En ten vierde was het bijzonder om mee te maken hoe de wandelpelgrim reist. En er zijn er veel van, heel veel. We zien ze als een lint van mieren door het landschap trekken. En ze komen uit de hele wereld. Vooral Spanjaarden, maar we horen ook Britten, Duitsers, Fransen, Aziaten en veel Amerikanen. We hebben inmiddels meerdere soorten mieren ontdekt. Ten eerste is er de echte pelgrim-mier, te herkennen aan stoffige kleding, grote rugzak met bungelende Jacobschelp, stok en hoed. De pelgrim-mier is al heel lang onderweg, vertrokken vanuit zijn thuisland en heeft onbeperkte tijd. We hebben tot nu toe alleen de mannelijke variant gesproken, meteen te herkennen aan een lange baard en een vrome, naar binnen gekeerde blik. Dan is er de sportieve mier, ook herkenbaar aan rugzak en Jacobschelp. De sportieve mier loopt alleen de camino in Spanje, soms in etappes. De sportieve mieren vormen de grootste groep en komen in alle soorten en maten voor. De derde groep loopt met klein rugzakje en laat zijn bagage met een busje naar de volgende slaapplek brengen. Dit zijn geen echte pelgrims, dit zijn pseudo-mieren, waar een hele commercie omheen bestaat van transporteurs. De pseudo-mieren lopen de eerste twee groepen fluitend voorbij en nemen hun slaapplek in. Dan is er nog een vierde groep, dat zijn de mountainbike-mieren. Zij raggen over de eeuwenoude paden - hun bagage vervoerend door transporteurs - tot grote ergernis van de wandelmieren. Er gaan geluiden op om de oude pelgrimswegen te verbieden voor mountainbikers, en dat begrijp ik heel goed. Welnu, dan heb je ons, de fietsers, vertrokken vanuit het thuisland. We vormen in Spanje een hele kleine minderheid. We rijden netjes op het asfalt, dat soms parallel loopt aan de eeuwenoude wandelweg. Heel vaak kruisen de mieren het asfalt, dat wordt dan aangegeven met waarschuwingsborden. En als we mieren tegenkomen, dan roepen we "Buen camino" en dat wordt erg gewaardeerd.
We vertrokken dus vroeg en genoten van de koelte. We reden helling op, helling af, door een afwisselend landschap met prachtige uitzichten. De vogels zongen dat het een lust was. Vogelgeluiden herkennen is niet mijn sterkste kant en ik heb helemaal geen ervaring met de Spaanse accenten. Ik heb een vogelgeluidje opgestuurd naar mijn vogelkornuiten Hans en Hans, ik ben benieuwd wie het eerste reageert. Enfin, we kwamen redelijk vroeg in de grote stad Logroño. Het was zondag, dus weinig autoverkeer, heerlijk! In Logroño koffie gedronken en uiteraard even langs de Jacobskerk. Hoog boven de ingang pronkt een indrukwekkend beeldhouwwerk van Matamoros, de Morendoder op zijn steigerende paard, met aan zijn voeten de hoofden van de onthoofde Moren. Volgens de overlevering heeft in de 9e eeuw een beslissende veldslag plaatsgevonden tussen de christelijke legers van de Spaanse koning tegen de oprukkende Moren. Op moment dat de legers van de koning zich in een hachelijke positie bevonden, mengde onze welbekende St Jacob zich in de strijd. Gezeten op een vurig paard in een blinkende uitrusting met vlammend zwaard schonk hij nieuwe moed en leidde de koning naar de overwinning. St Jacob in een nieuwe gedaante dus. We zijn hem op onze pelgrimstocht tegengekomen als apostel, pelgrim (met staf, hoed en schelp), en nu als de Morendoder. Wat opvalt aan de interieurs van de kerken is de barokke aankleding: altaren van beneden naar boven uitgevoerd in bladgoud. Geef mij maar de eenvoud.
De vroege ochtendstart is ons goed bevallen. Rond 13 uur, onze lunchtijd, hadden we er al bijna 60 km opzitten en om Santiago ruim op tijd te bereiken moeten we gemiddeld 70 km per dag doen. Na de lunch zijn we nog even doorgefietst tot de 75 km, en hierna zijn we gestopt want de hitte sloeg ons bijna knock-out. 46 graden in de zon volgens onze fietscomputers! Wie heeft de ovendeur zo wijd open laten staan. En nu zitten we in een klein Spaans stadje, in een klein hotel, in een kamer voor ons alleen. Heerlijk! Er zijn hier geen mieren, klaarblijkelijk loopt de pelgrimsweg niet door dit stadje.
Vanmorgen begonnen de wandelpelgrims om half 6 op te staan. Ze wilden de zon zien opkomen en de grootste hitte vóór zijn. We probeerden nog een uurtje te slapen en zijn uiteindeljk om half 7 opgestaan, hebben ontbeten in een bar en zijn om half 8 vertrokken. Ondanks de slechte nachtrust had deze overnachting meerderen voordelen. Ten eerste kostte het bijna niets. Ten tweede hebben we onze Vlaming ontmoet en een gezellig avond met hem gehad. Ten derde vertrokken wij in de koelte van de ochtend. En ten vierde was het bijzonder om mee te maken hoe de wandelpelgrim reist. En er zijn er veel van, heel veel. We zien ze als een lint van mieren door het landschap trekken. En ze komen uit de hele wereld. Vooral Spanjaarden, maar we horen ook Britten, Duitsers, Fransen, Aziaten en veel Amerikanen. We hebben inmiddels meerdere soorten mieren ontdekt. Ten eerste is er de echte pelgrim-mier, te herkennen aan stoffige kleding, grote rugzak met bungelende Jacobschelp, stok en hoed. De pelgrim-mier is al heel lang onderweg, vertrokken vanuit zijn thuisland en heeft onbeperkte tijd. We hebben tot nu toe alleen de mannelijke variant gesproken, meteen te herkennen aan een lange baard en een vrome, naar binnen gekeerde blik. Dan is er de sportieve mier, ook herkenbaar aan rugzak en Jacobschelp. De sportieve mier loopt alleen de camino in Spanje, soms in etappes. De sportieve mieren vormen de grootste groep en komen in alle soorten en maten voor. De derde groep loopt met klein rugzakje en laat zijn bagage met een busje naar de volgende slaapplek brengen. Dit zijn geen echte pelgrims, dit zijn pseudo-mieren, waar een hele commercie omheen bestaat van transporteurs. De pseudo-mieren lopen de eerste twee groepen fluitend voorbij en nemen hun slaapplek in. Dan is er nog een vierde groep, dat zijn de mountainbike-mieren. Zij raggen over de eeuwenoude paden - hun bagage vervoerend door transporteurs - tot grote ergernis van de wandelmieren. Er gaan geluiden op om de oude pelgrimswegen te verbieden voor mountainbikers, en dat begrijp ik heel goed. Welnu, dan heb je ons, de fietsers, vertrokken vanuit het thuisland. We vormen in Spanje een hele kleine minderheid. We rijden netjes op het asfalt, dat soms parallel loopt aan de eeuwenoude wandelweg. Heel vaak kruisen de mieren het asfalt, dat wordt dan aangegeven met waarschuwingsborden. En als we mieren tegenkomen, dan roepen we "Buen camino" en dat wordt erg gewaardeerd.
We vertrokken dus vroeg en genoten van de koelte. We reden helling op, helling af, door een afwisselend landschap met prachtige uitzichten. De vogels zongen dat het een lust was. Vogelgeluiden herkennen is niet mijn sterkste kant en ik heb helemaal geen ervaring met de Spaanse accenten. Ik heb een vogelgeluidje opgestuurd naar mijn vogelkornuiten Hans en Hans, ik ben benieuwd wie het eerste reageert. Enfin, we kwamen redelijk vroeg in de grote stad Logroño. Het was zondag, dus weinig autoverkeer, heerlijk! In Logroño koffie gedronken en uiteraard even langs de Jacobskerk. Hoog boven de ingang pronkt een indrukwekkend beeldhouwwerk van Matamoros, de Morendoder op zijn steigerende paard, met aan zijn voeten de hoofden van de onthoofde Moren. Volgens de overlevering heeft in de 9e eeuw een beslissende veldslag plaatsgevonden tussen de christelijke legers van de Spaanse koning tegen de oprukkende Moren. Op moment dat de legers van de koning zich in een hachelijke positie bevonden, mengde onze welbekende St Jacob zich in de strijd. Gezeten op een vurig paard in een blinkende uitrusting met vlammend zwaard schonk hij nieuwe moed en leidde de koning naar de overwinning. St Jacob in een nieuwe gedaante dus. We zijn hem op onze pelgrimstocht tegengekomen als apostel, pelgrim (met staf, hoed en schelp), en nu als de Morendoder. Wat opvalt aan de interieurs van de kerken is de barokke aankleding: altaren van beneden naar boven uitgevoerd in bladgoud. Geef mij maar de eenvoud.
De vroege ochtendstart is ons goed bevallen. Rond 13 uur, onze lunchtijd, hadden we er al bijna 60 km opzitten en om Santiago ruim op tijd te bereiken moeten we gemiddeld 70 km per dag doen. Na de lunch zijn we nog even doorgefietst tot de 75 km, en hierna zijn we gestopt want de hitte sloeg ons bijna knock-out. 46 graden in de zon volgens onze fietscomputers! Wie heeft de ovendeur zo wijd open laten staan. En nu zitten we in een klein Spaans stadje, in een klein hotel, in een kamer voor ons alleen. Heerlijk! Er zijn hier geen mieren, klaarblijkelijk loopt de pelgrimsweg niet door dit stadje.
-
11 Juni 2017 - 19:56
Alie:
Hallo jullie twee,
Wat weer een leuk verslag, nog ff doorbijten dan is jullie missie volbracht. Knuffel. -
11 Juni 2017 - 19:57
Hans Cornelissen:
Hoi Arie,
Het is mijn oude vriend de grauwe gors die dat mooie rateltje zingt langs je route!
Goede nachtrust gewenst...
groet, hans
-
11 Juni 2017 - 20:18
Loes:
Ja Arie, dit is dus wat de échte pelgrim moet meemaken: hitte, schreeuwense kinderen, snurkers! Dit is de boetedoening voor alle zonden die je onderweg hebt begaan, zelfs het zondigen in gedachten met al die herderinnertjes, gidjes, serveerstertjes etc! Tot nu toe was 't een vakantietripje, maar nu wordt het tijd absolutie voor je zonden te verkrijgen. Vandaar dat Onze Lieve Heer deze struikelblokken op je pelgrimspad heeft gestrooid! Contemplatie én de biecht in de eerstvolgende kerk! -
11 Juni 2017 - 22:12
Danie:
Nou ben ik wel benieuwd of Papa wel geslapen heeft? -
12 Juni 2017 - 08:04
Edith:
Lieve pelgrims,
Betekent 'Santiago op tijd bereiken' dat jullie de BOTAFUMERO, het grootste wierookvat ter wereld, vrijdag voorbij zullen horen suizen? Een vriendin vertelde mij deze grootse ervaring te hebben beleefd vanaf de eerste rij in de kerk! Haar advies: weest bijtijds ter plekke, want de kerk is overvol tijdens dit wekelijkse, onvergetelijke ritueel.
Omhelsd, Edith -
12 Juni 2017 - 08:17
Fleur:
Dank je Loes, voor jouw niet mis te verstane reactie!
Ik hoop dat hij niet aan dovemansoren is gezegd. Alhoewel dat in dit geval wel goed zal komen. Gezien de gevoelige afstelling van DIT paar junioren-oren. -
12 Juni 2017 - 19:29
Jan:
Haha, die mountainbike mieren zijn wij tijdens onze tocht ook vaak tegengekomen. Niet alleen hun bagage wordt vervoerd, maar ook hun catering. We zagen meerdere keren dat op hun pauze plaatsen meubilair (tafels stoelen) uit de auto('s) werd gehaald, er allerlei heerlijke hapjes en drankjes op werden uitgestald en de dames en heren fietsers konden aanvallen op het moment dat ze arriveerden. Wij vroegen ons af tot welke orde die pelgrims horen.
Overigens, een Spanjaard krijgt al een certificaat als hij/zij kan aantonen minimaal de laatste 200 km op eigen kracht afgelegd te hebben. Dat is wat anders dan wat jullie doen!!!
Blijf genieten,
jan Meesters -
12 Juni 2017 - 22:23
Else:
Weer intens genoten van je beeldende manier van schrijven!
Ik hoor en zie die grauwe gors en erger me aan al die pseudo-mieren. Ik ken iemand die op dit moment aan dat signalement voldoet. Ze laat haar bagage vast vervoeren.
Heel mooi zoals Loes verwoordde dat jullie echte pelgrims voor boetedoening en absolutie gaan. Een verrijking van jullie leven en wie weet daarna...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
