Dag 25, maandag 12 juni

De grauwe gors! Dank zij de vogelgeluidenexpert Hans C uit Alkmaar, die geen moeite heeft met de Spaanse accenten, weten we nu dat de vogel die we hier het meest horen de grauwe gors is. Had ik natuurlijk moeten weten en ik zal mij bij thuiskomst nader verdiepen in de familie van de gorzen. Ik ben toch al aardig wat te weten gekomen over het Spaanse vogelrijk, en sommige vogels laten zich heel makkelijk van dichtbij bestuderen, zie bijgevoegde foto. Speciaal voor de vogelliefhebbers die ons volgen, maar ook goed leesbaar voor de vogel-leken, volgt hierna een kort stukje over de vogels in Spanje.
De meest voorkomende vogel hier is de Spaanse mussos. Hij lijkt sprekend op zijn Nederlandse broer, maar draagt hier een sombrero op zijn kruin. Dan hebben we de merelos, in Nederland zwart met gele snavel, hier zwart met rode snavel. Ook veel te zien is de kraaios, helemaal zwart maar op de ondervleugels staan de kleuren van de Spaanse vlag. Je ziet dus heel goed dat de vogels op het Iberisch schiereiland zich genetisch hebben aangepast aan de lokale eigenschappen. We zagen dit al in een vorig verslag aan de wielewaalos, die zijn zang heeft aangepast en "dudeljo-os" zingt. Ook de nachtegaalos, die hier overdag zingt dat het een lieve lust is, heeft zijn uitbundige zang vermengd met flamenco-ritmes. Een ander mooi voorbeeld van genetische aanpassing is de ooievaar. Zoals eerder gerapporteerd broedt hij bovenop kerktorens. Hij kleppert niet met zijn snavel, maar met castagnetten! Als laatste groep vogels nog even aandacht voor de Spaans roofvogels. Onze roofvogels passen hier 5 keer in. Zelfs onze zeearend, in NL ook wel vliegende deur genoemd, wordt hier vierkant uitgelachen. Hier vliegen namelijk geen deuren, maar enorme tafels! Als er één vlak overkomt, zoals mij een paar dagen geleden was overkomen, daalt de temperatuur enkele graden. Ik wilde afsluiten maar er schiet mij nog de hopos binnen, die we in Frankrijk ook zagen en hoorden: oep-oep-oep. Hier in Spanje is de roep "olé-olé-olé". Dan sluit ik hierbij het verslag af over de vogels. In de pen zitten nog verslagen over het Spaanse eten en de Spaanse vrouw. Met dit laatste is echter nog weinig ervaring opgedaan, dus nog even geduld.
Vanmorgen verlieten we ons hotel om 7 uur om de hitte voor te blijven. Het was echter zwaar bewolkt en we hebben zelfs op de heuveltop in de mist gefietst. Het tempo zat er goed en we waren vroeg in Santo Domingo de la Calzada, waar we in een bar hebben ontbeten en de kathedraal hebben bezocht, die zeer bezienswaardig is, onder andere door enkele Vlaamse meesterwerken van houtsnij- en schilderwerk. Bijzonder is de aanwezigheid van een levende kip en haan die in een prachtig hok aan de muur worden gehouden. Ik maak geen geintje! De legende vertelt dat een pelgrimsechtpaar met hun zoon in Santo Domingo in een herberg verbleef. De zoon werd verleid door de dochter van de herbergier, maar de jongen ging niet in op haar avances. Uit nijd verstopte ze een zilveren beker in zijn bagage. De jongen werd beschuldig van diefstal en opgehangen. Het echtpaar trok verder naar Santiago de Compostela, treurend om hun dode zoon. Op hun terugreis wilden ze het graf van hun zoon bezoeken, maar ze zagen hun zoon nog steeds aan de boom hangen, levend en wel. De ouders renden naar de burgemeester en vertelden hem over het mirakel van hun nog levende zoon. De burgemeester, die aan zijn avondeten zat, geloofde hen niet en riep: De jongen is net zo levend als deze geroosterde kippen die ik nu ga opeten! En plotseling kwamen de kippen tot leven. Sinds 1350 worden daarom een kip en een haan in de kathedraal gehouden. Tijdens onze bezichtiging begon de haan te kraaien!
Na het stadsbezoek reden we de heuvels in over wat we één van onze mooiste trajecten vinden. Ongeveer over 30 km reden we over heuvels en door dalen, door kleine dorpjes, vrijwel geen autoverkeer, fraaie vergezichten over mooi gekleurde bloemen- en graanvelden. In de dalen bosjes met een explosie van vogelgezang. Geweldig! De zon kwam door, de bewolking loste op, het was fantastisch! We kwamen na een mooie afdaling uit bij het oude klooster San Juan de Ortega, dat zo'n serene aanblik bood dat het bijna onwerkelijk was. Het was zo mooi! We zijn na 90 km gestopt in een lief dorpje waar we een kamer hebben voor ons beiden in een knusse pelgrimsherberg met hartelijke eigenaar. Toen we zeiden dat we vader en zoon zijn, werden we spontaan omhelsd. Er zijn bijna geen mieren hier. We hebben gegeten met een wandelaar uit Italië, uit Zuid-Afrika en met een vader met dochter uit de USA. Morgenochtend komen we door Burgos en bezoeken daar de kathedraal, die tot één van de mooiste kathedralen van Europa schijnt te behoren.