Dag 28, donderdag 15 juni
Door: Arie jr
Blijf op de hoogte en volg Arie
15 Juni 2017 | Spanje, León
Vandaag het laatste stukje van de Tierra de Campos, het noordelijke deel van de meseta. We wilden vroeg vertrekken maar ik was mijn fietssleutel kwijt. Fietstassen uitgepakt en omgedraaid, bij de hotelreceptie gevraagd. Niets. En ik had geen reservesleutel bij me... In mijn fietstassen zitten allemaal losse opbergzakjes - voor mijn fietskleding, uitgaanskleding, slippers, opladers, toiletspullen - en toen ik zag dat mijn vader klaar stond om die ook uit te gaan pakken ging bij mij ineens een lichtje branden. Ik vond mijn fietssleutel in de broekzak van de broek die ik de avond van te voren had gedragen. Dat kostte me dus weer een biertje. Iets later dan gepland stapten we op onze zadels en gingen verder over de hoogvlakte. Eind van de ochtend was het al 36 graden in de schaduw. Het pelgrimspad liep naast onze weg en we zagen de mieren voorover gebogen lopen, letterlijk gebukt onder de hitte. Wij hadden geluk want we gingen voor de wind en met een kruissnelheid van 24 km/uur over glad asfalt creëerden we ons eigen windje. We kwamen daarom begin van de middag al aan in León, en toch nog 70 km afgelegd. León is een prachtige stad en we hadden een groot deel van de middag en avond om de stad te bekijken. De kathedraal was fantastisch. Vroeg-gotisch, naar voorbeeld van de Noord-Franse kathedralen, en veel eenvoudiger van opzet dan de overdadigheid van de kathedraal van Burgos. Door de korte bouwtijd, circa 50 jaar, is de stijl zuiver gebleven. Aan de kathedraal van Burgos is 300 jaar gesleuteld. In León dus geen luxe graftombes en barokke kapellen met gouden altaarstukken. Meest kenmerkend en indrukwekkend zijn de glas-in-lood ramen. Deze geven in de kerk een schitterend licht, dat zich aanpast aan de stand van de zon. Omdat het roosvenster spiegelt in het glas tussen koor en altaar, ontstaat de illusie van een lichtkleurige bal die in de ruimte zweeft. Je kijkt je ogen uit, en dat zal de middeleeuwer nog intenser hebben gedaan want de ramen vertellen verhalen. Hierna de 11e eeuwse en dus romaanse, koninklijke basiliek San Isodoro bezocht. Dat ging alleen met een Spaanse gids, dus ik heb er weinig van opgestoken. Ze zei iets van 'no photo', maar ik hield mij van de domme en heb toen ze niet keek toch erop los geklikt. Want het meest indrukwekkende wilde ik graag thuis terugzien: het pantheon van de koningen, een overwelfd en volledig met fresco's versierd koningsgraf uit de 12e eeuw. Geweldig! León heeft ook nog het Casa de Botines, een opvallende schepping van Gaudi. En toen waren we moe en aangezien in dit land het avondeten pas na 20-21 uur beschikbaar is, was er tijd voor een rust- en schrijfpauze. We genieten van het Spaanse eten. De Spaanse keuken is niet zo verfijnd als de Franse, maar wel puur en niet duur. Voor 10 tot 15 euro pp heb je hier een driegangenmenu inclusief een fles wijn, fles water, mandje brood en koffie toe. In NL ben je alleen al voor een fles wijn meer kwijt. Je vraagt je wel af wat het verdienmodel is want hoe kunnen ze hier winst mee maken? Het woord vegetariër kennen ze niet. Ik herinner mij dat ik een paar jaar geleden in Andalusië aan de eigenaar van een goed bekend staand restaurant vroeg of hij ook gerechten zonder vlees had. Hij lachte mij vierkant uit en wilde mij het liefst uit zijn etablissement schoppen. Maar nu ben ik pelgrim. Er gelden andere principes en ik hoef alleen verantwoording af te leggen aan onze lieve Heer. Om te weten wat mag en niet mag, raadplegen wij onze pelgrimsgids met de Orde-regels. Ik weet niet of ik daar al over verteld had, maar dat is een heel handig boekje waarin naar alfabet gerangschikt de belangrijke kwesties des levens staan opgenoemd, met daarachter of het mag of niet. Zo staat onder de V bij Vlees: mag, mits met mate en lokaal geproduceerd. Kijk, hier heb je als pelgrim wat aan. Dus uit een overheerlijk linzengerecht, specialiteit in deze streek, hoef ik dus niet de stukjes chorizo te vissen. Vanavond kwamen we de mede-pelgrims tegen die we gisteren en eergisteren ook al hadden ontmoet, Jan uit Hengelo en Dario uit Italië. Met hen gegeten - ik genoot van de specialiteit van de streek, stoofpotje met lamsvlees - en zo hadden we een gezellige avond.