Dag 21: De finale. 0 km.
Door: Arie jr en Arie sr
Blijf op de hoogte en volg Arie
15 Juni 2019 | Spanje, Santiago de Compostella
We hebben ons Compostelaat gisteravond afgehaald, een door het bisdom van Santiago uitgegeven bewijsstuk van het volbrengen van onze tocht.
1.314 km en ruim 16.000 hoogtemeters (dat is 2x de Mt Everest) zitten tussen Sevilla en Santiago de Compostela en in onze benen. We begonnen 20 dagen geleden met de Romeinse Via de la Plata, de zilverroute, in het warme Andalusië, fietsten door de groene steeneikenbossen naar de zinderende hitte van de Extremadura onder de wakende ogen van gieren en arenden, fietsten omhoog naar de hoogvlakte en ooievaars van Castillië, staken de bergketen over naar de groene heuvels van Galicië, maakten via een kort stukje door Portugal een zijspoortje naar de Atlantische kust naar Finisterre, het einde van Spanje, en bereikten uiteindelijk het einddoel Santiago de Compostela. Parallel hieraan ging de route langs het gegrilde Iberisch everzwijn uit de steeneikenbossen, de frisse salades uit de Extremadura, het ossenvlees uit Castilië en de vruchten uit de zee bij Finisterre. En niet te vergeten de goddelijke wijnen die rijkelijk hebben gevloeid. We passeerden kloosters, kerken, kastelen, de Romeinse stad Mérida, het volledige ommuurde Cáceres, de prachtige studentenstad Salamanca en het intieme Pontevedra, en als laatste één van de mooiste middeleeuwse bouwwerken, de kathedraal van Santiago.
Ik heb tijdens het fietsen vaak gedacht aan Marcel S. Marcel S. was een werkrelatie van mij met wie ik de afgelopen 3 jaar intensief heb samengewerkt. Een kundige en ontzettend aardige man, slank, sportief. Hij kreeg dit jaar last van buikpijn, op 17 maart kreeg hij de diagnose alvleesklierkanker, op 17 mei was ik op zijn begrafenis. 63 jaar is hij geworden. De week vóór zijn diagnose had ik nog overleg met hem, ik heb hem daarna niet meer gezien en gesproken. Zijn overlijden heeft veel indruk op mij gemaakt. De tijdelijkheid van het bestaan, niet wetende welk lootje je hebt getrokken, de vrees voor het onafwendbare einde. Elke kerk die we op onze reis hebben bezocht, is om die reden gebouwd. En juist die reden maakt dat we zulke mooie dingen kunnen bouwen, die ons versteld doet staan van de schoonheid van wat mensenhanden kunnen maken en die het verlangen laten zien naar het goddelijke. En juist die reden maakt ook dat we de schoonheid van de natuur kunnen beleven en kunnen genieten van het voedsel dat het voortbrengt. En die reden maakt ook dat mensen graag samen willen zijn, of het nou in een kerk is, in een Spaanse bar, buiten op het terras met vrienden, tijdens de zondagse lunch met familie. Vooral in Spanje is dat gezellig samenzijn van mensen een opvallend gebeuren. Dat zouden we in ons land vaker moeten doen. En die reden maakt dat we willen genieten van het leven en dankbaar willen zijn voor wat we hebben. Ik ben erg dankbaar dat ik gezond ben, dat mijn vader gezond is en dat we samen dit soort reizen kunnen maken.
Het leven moet dus worden gevierd. We hebben onze pelgrimage daarom op pelgrimswaardige wijze afgesloten in het klooster van de Orde van Franciscus, die ook in Santiago een grote dependance had. Doordat het aantal broeders flink is teruggelopen, heeft een deel van het klooster een bestemming als hotel/restaurant gekregen. In het restaurant wordt eten geserveerd dat gebaseerd is op kookboeken uit het kloosterleven uit de Middeleeuwen. Puur, eenvoudig eten, maar superlekker. Alleen hierom zouden we pelgrim willen worden!
Arie sr. schrijft het volgende:
Het was weer een geweldige fietstocht samen met mijn zoon. In goede harmonie hebben wij 3 weken samen door Spanje gefietst. We hebben genoten en veel beleefd. Niet alleen op de fiets, ook op culinair gebied was het elke avond een feest. De eerste week was wel zwaar voor Arie jr, maar hij heeft zich kranig gedragen, chapeau Arie. Tevens een bedankje dat je de moeite nam om elke avond een verslagje te schrijven.
Lieve familie, lieve vrienden, lieve volgers van ons blog, wij danken jullie voor het meereizen. Jullie hebben ons geïnspireerd om over onze belevenissen te vertellen. Lieve muzen, Loes en Fleur, wij danken jullie dat jullie ons hebben laten gegaan, jullie zijn geen moment uit onze gedachten geweest. Arie en Arie gaan het reisblog sluiten, maar....we komen zeer waarschijnlijk terug! Er schijnt een pelgrimsroute te lopen van Lissabon naar Santiago, wordt zachtjes gefluisterd. En het zou fantastisch zijn als jullie dan allemaal ons zouden verwelkomen op dat mooie plein in Santiago, en dat we dan samen het leven zouden vieren in het klooster van Franciscus met lekker eten en de hele nacht doorfeesten.
We sluiten af met: Geniet van het leven, wees lief voor elkaar! Proost en amen!
1.314 km en ruim 16.000 hoogtemeters (dat is 2x de Mt Everest) zitten tussen Sevilla en Santiago de Compostela en in onze benen. We begonnen 20 dagen geleden met de Romeinse Via de la Plata, de zilverroute, in het warme Andalusië, fietsten door de groene steeneikenbossen naar de zinderende hitte van de Extremadura onder de wakende ogen van gieren en arenden, fietsten omhoog naar de hoogvlakte en ooievaars van Castillië, staken de bergketen over naar de groene heuvels van Galicië, maakten via een kort stukje door Portugal een zijspoortje naar de Atlantische kust naar Finisterre, het einde van Spanje, en bereikten uiteindelijk het einddoel Santiago de Compostela. Parallel hieraan ging de route langs het gegrilde Iberisch everzwijn uit de steeneikenbossen, de frisse salades uit de Extremadura, het ossenvlees uit Castilië en de vruchten uit de zee bij Finisterre. En niet te vergeten de goddelijke wijnen die rijkelijk hebben gevloeid. We passeerden kloosters, kerken, kastelen, de Romeinse stad Mérida, het volledige ommuurde Cáceres, de prachtige studentenstad Salamanca en het intieme Pontevedra, en als laatste één van de mooiste middeleeuwse bouwwerken, de kathedraal van Santiago.
Ik heb tijdens het fietsen vaak gedacht aan Marcel S. Marcel S. was een werkrelatie van mij met wie ik de afgelopen 3 jaar intensief heb samengewerkt. Een kundige en ontzettend aardige man, slank, sportief. Hij kreeg dit jaar last van buikpijn, op 17 maart kreeg hij de diagnose alvleesklierkanker, op 17 mei was ik op zijn begrafenis. 63 jaar is hij geworden. De week vóór zijn diagnose had ik nog overleg met hem, ik heb hem daarna niet meer gezien en gesproken. Zijn overlijden heeft veel indruk op mij gemaakt. De tijdelijkheid van het bestaan, niet wetende welk lootje je hebt getrokken, de vrees voor het onafwendbare einde. Elke kerk die we op onze reis hebben bezocht, is om die reden gebouwd. En juist die reden maakt dat we zulke mooie dingen kunnen bouwen, die ons versteld doet staan van de schoonheid van wat mensenhanden kunnen maken en die het verlangen laten zien naar het goddelijke. En juist die reden maakt ook dat we de schoonheid van de natuur kunnen beleven en kunnen genieten van het voedsel dat het voortbrengt. En die reden maakt ook dat mensen graag samen willen zijn, of het nou in een kerk is, in een Spaanse bar, buiten op het terras met vrienden, tijdens de zondagse lunch met familie. Vooral in Spanje is dat gezellig samenzijn van mensen een opvallend gebeuren. Dat zouden we in ons land vaker moeten doen. En die reden maakt dat we willen genieten van het leven en dankbaar willen zijn voor wat we hebben. Ik ben erg dankbaar dat ik gezond ben, dat mijn vader gezond is en dat we samen dit soort reizen kunnen maken.
Het leven moet dus worden gevierd. We hebben onze pelgrimage daarom op pelgrimswaardige wijze afgesloten in het klooster van de Orde van Franciscus, die ook in Santiago een grote dependance had. Doordat het aantal broeders flink is teruggelopen, heeft een deel van het klooster een bestemming als hotel/restaurant gekregen. In het restaurant wordt eten geserveerd dat gebaseerd is op kookboeken uit het kloosterleven uit de Middeleeuwen. Puur, eenvoudig eten, maar superlekker. Alleen hierom zouden we pelgrim willen worden!
Arie sr. schrijft het volgende:
Het was weer een geweldige fietstocht samen met mijn zoon. In goede harmonie hebben wij 3 weken samen door Spanje gefietst. We hebben genoten en veel beleefd. Niet alleen op de fiets, ook op culinair gebied was het elke avond een feest. De eerste week was wel zwaar voor Arie jr, maar hij heeft zich kranig gedragen, chapeau Arie. Tevens een bedankje dat je de moeite nam om elke avond een verslagje te schrijven.
Lieve familie, lieve vrienden, lieve volgers van ons blog, wij danken jullie voor het meereizen. Jullie hebben ons geïnspireerd om over onze belevenissen te vertellen. Lieve muzen, Loes en Fleur, wij danken jullie dat jullie ons hebben laten gegaan, jullie zijn geen moment uit onze gedachten geweest. Arie en Arie gaan het reisblog sluiten, maar....we komen zeer waarschijnlijk terug! Er schijnt een pelgrimsroute te lopen van Lissabon naar Santiago, wordt zachtjes gefluisterd. En het zou fantastisch zijn als jullie dan allemaal ons zouden verwelkomen op dat mooie plein in Santiago, en dat we dan samen het leven zouden vieren in het klooster van Franciscus met lekker eten en de hele nacht doorfeesten.
We sluiten af met: Geniet van het leven, wees lief voor elkaar! Proost en amen!
-
15 Juni 2019 - 19:14
Hans:
Wat een indrukwekkend en aangrijpend verhaal. En ik moet bekennen, jullie hebben je er aan gehouden; elke dag weer: het 11e gebod... -
15 Juni 2019 - 19:57
Carla Beumer :
Gefeliciteerd, chapeau Aries. Een mooie prestatie en een mooie reis. Kennelijk hebben jullie alweer plannen voor een volgende reis.
Jullie hebben mooie avonturen beleefd en ook culinair zijn jullie verwend. Het was mooi om jullie te volgen en zo een beetje mee te leven. Een goede terugreis gewenst naar jullie muzen.
Groetjes, Carla -
15 Juni 2019 - 20:23
Alie:
Lieve allebei,
Helemaal mee eens, geneet van het leven, zolang als je leeft, gezongen door onze Limburgse zanger. -
15 Juni 2019 - 20:36
Fleur:
Wat een prachtige finale en Wat een zegen dat jullie dit samen hebben mogen beleven.Bij deze slotaflevering heb ik wel een traantje weggepinkt. En ik moest er ook om lachen, met name om de fluistering die Arie senior aanhaalde over een derde pelgrimsroute naar Santiago. Ja ja ja zo kan je er elk jaar wel eentje bedenken zeker. Het is jullie dubbel en dwars gegund. Ga op jullie laatste volledige pelgrimsdag nog maar eens even flink de bloemetjes buiten zetten. Liefs en ik verlang naar maandagavond. Jullie fleur. -
16 Juni 2019 - 04:50
Danie:
Lieve Aries,
Een prachtig sloteinde waar ik ook weer een brok van in mijn keel krijg. De uitnodiging om jullie te verwelkomen op jullie derde en waarschijnlijk ook laatste pelgrimstocht nemen we van harte aan.
Goede vlucht terug !
Dikke kus van je dochter en zus xxx -
16 Juni 2019 - 05:08
Wiel:
Heel mooi geschreven. Een tekst die me wel raakt als er over nadenkt. Ik zou hier ook niks meer aan kunnen toevoegen. Hier draait eigenlijk alles om en is dit toch eigenlijk de essentie van het leven. Dat is ook de reden waarom wij naar Corsica gaan. Daar vinden we nog de dingen die in onze maatschappij al vergeten zijn. Ik wens jullie een goede terugreis en tot gauw. -
16 Juni 2019 - 06:29
Paul De Jong:
Arie's.
Geweldig, voor de 2e keer Santiago gehaald. Gefeliciteerd! Mag alle verhalen nog lezen, was de afgelopen 2 weken zelf met vakantie. Verheug me er nu al op.
Blijf nagenieten en goede reis terug.
Paul -
16 Juni 2019 - 06:49
Loes:
Lieve man en zoon,
Is pelgrimage daar niet voor bedoeld? Contemplatie!
Wat een prachtige afsluiting van jullie mooie, en (blijkbaar) door Sant Iago gezegende tocht, vol schoonheid en zonder ongelukken, godzijdank!
Hij moet jullie nog wel even heelhuids op Schiphol afleveren.
Bijzonder, dat vader en zoon dit kunnen doen, in goede harmonie, en zo kunnen genieten van al het moois op deze planeet. Ik ben trots op jullie en zal blij zijn jullie te omarmen.
Maar wéér een pelgrimage.....?
-
16 Juni 2019 - 07:10
Quinta:
Een prachtige afsluiting van weer een bijzonder avontuur samen! Dat pakt niemand jullie meer af. Een mooie laatste dag samen en wel thuis morgen. Vervolgstap als jullie thuis komen: jullie verhalen bundelen en naar de uitgever? ;) -
16 Juni 2019 - 10:32
Erwin Van Saane:
Aries, gefeliciteerd met het behalen van jullie einddoel! Wat hebben jullie weer een mooie reis gemaakt en veel beleefd. Het was elke dag genieten van de avonturen in deze blog. Goeie reis terug en blijf zo veel mogelijk genieten van het leven. -
16 Juni 2019 - 13:53
Cora:
Van harte proficiat met het bereiken van jullie einddoel. Drie weken pure topsport en jullie zien er nog fantastisch uit, totaal niet afgetobd of opgebrand. Het was iedere dag weer een lezenswaardig, prachtig waargebeurd verhaal. Ik heb afgelopen week de film CAMINO gezien. Die draait in 33 bioscopen. Martin de Vries loopt de 1600 km naar Santiago en verteld wat het met hem doet. Prachtige paden en landschappen trekken aan je voorbij en dan die heerlijke rust die ervan uitgaat. Ik krijg zin om er zelf aan te beginnen. Gaan jullie volgend jaar mee, maar dan zonder fiets? -
16 Juni 2019 - 15:16
Harm:
Bedankt dat we met jullie mochten meereizen en meegenieten van jullie belevenissen. Het was indrukwekkend, vermakelijk (smakelijk) en inspirerend! Arie jr. ik hoop je snel weer te zien en te spreken en ik hoop dat jullie nog vaak en veel zullen nagenieten van deze fantastische ervaring!!! -
16 Juni 2019 - 17:10
Edith Ringnalda:
Lieve vader en zoon,
Ik heb genoten van het reisverslag van jullie samenzijn in Spanje.
Dank en tot heel spoedig ziens om de behouden terugkomst te vieren!
Omhelsd, Edith
-
16 Juni 2019 - 17:54
G En L Graas.:
Arie en Arie’tje
Jullie missie is volbracht daar voor de felicitatie, en hier krijgen jullie de zilveren beker voor.
Arie’tje toch heb jij je roeping gemist want van het laatste Epistel ontroerde me met tranen.
We hebben weer genoten van jullie prachtige tocht en uitleg en daar voor dank.
Wel thuis en nog ‘n mooie zomer.
groetjes Gerard en Lies -
17 Juni 2019 - 05:13
Richard:
Beste Aries, ontzettend bedankt voor jullie prachtige reisverslagen. Heel inspirerend op heel veel vlakken. Ik kijk alweer uit naar jullie volgende avonturen. -
18 Juni 2019 - 07:11
Paul:
Beste Arie-in-het-kwadraat,
ik heb weer ontzettend genoten van de afgelopen 3 weken! Ik kan me de vorige rit ook nog prima heugen en dat maakt dit soort belevenissen tot mijlpalen. Als ik dan even naar mijn eigen situatie kijk, 2 jaar geleden en nu, ongeveer om dezelfde tijd..... man-man-man wat kan er veel gebeuren in het leven!
Het is zoals je al aangeeft Arie, life is like a box of chocolate, you never know what you gonna get. Maar neem elk chocolaatje en koester hem. Er zitten verschrikkelijk vieze tussen waar je doorheen moet omdat die nou eenmaal in jouw levens-box zitten, maar dat maken andere chocolaatjes weer meer dan goed en daar geniet je dan weer extra van!! (tot zover het culi-bruggetje).
Gefeliciteerd met jullie mooie reisbelevenissen samen en dank jullie wel dat ik daar deelgenoot van mocht zijn door de altijd leuke verhalen! En wie weet tot de volgende, in Santiago ;)
Warme groet,
Paul
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
