Dag 16, zaterdag 3 juni
Door: Arie jr
Blijf op de hoogte en volg Arie
03 Juni 2017 | Frankrijk, Branne
Vanmorgen onze gîte verlaten. De hitte was verdwenen door een flink onweer vannacht. Mijn schoonzus had in haar reactie op het verslag van gisteren gevraagd waar wij onze Jacobschelp bewaren. Nou, er hangt er één aan de stuurtas van mijn fiets, een echte grote, en een kleine metalen aan een ketting om mijn hals, gekregen van Fleur. Mijn vader heeft er ook één om zijn hals. We hebben het geprobeerd met een pij, maar die ging de tussen de spaken van onze fiets zitten. Dat ging dus niet.
De eerste 25 kilometer vandaag verliep door een uitgestrekt loofbomen bos, zo mooi. Niet eerder op onze reis zijn we door een bos gereden. En dan te bedenken dat er ooit een tijd was dat een groot deel van Europa bedekt was door bos. Door de regen van de afgelopen nacht was het groen mooi groen en rook lekker. Je vraagt je af hoe een middeleeuwse pelgrim hier doorheen kwam, zonder te verdwalen. In het bos klonk ineens recht boven ons de roep van de wielewaal: dudeljo! Ze leven verborgen bovenin de bomen maar hun melodieuze roep is onmiskenbaar. We stopten en de wielewaal herhaalde zijn zang. Wel met een Frans accent maar dankzij mijn Franse les goed herkenbaar. Na het verlaten van het bos verschenen op de heuvels steeds meer druivenvelden, als voorboden van de beroemde wijnstreek van de Bordeaux en de wijnstad St. Emilion. Wijn, die goddelijke drank! Maar onze lieve Heer wilde het voor ons nog verborgen houden want hij opende de hemelsluizen en zond bakken regenwater naar beneden, waardoor ik als brildrager geen wijnranken van ander groen kon onderscheiden. Het was de eerste regen van onze vakantie. Regenjas aan, regenbroek en regen-overschoenen. We waren snel in St Emilion, een wijnstad met talloze wijnwinkels. Maar wij pelgrims kwamen natuurlijk voor Saint Emilion, een monnik die in de 8e eeuw daar een religieus centrum heeft gesticht. Hij had zijn wooncel in een grot en evangeliseerde van daaruit de omgeving. Dat trok diverse kloosterordes aan - Augustijnen, Benedictijnen, Franciscanen - die ieder hun eigen klooster bouwden. Het meest bijzondere is dat Benedictijnse monniken, die zich in de grotten verschuilden voor de Saracenen, in de kalksteenrotsen een enorme kerk hebben uitgehouwd, waar ze 3 eeuwen over hebben gedaan. Deze kerk schijnt de grootste ondergrondse in steen gehouwen kerk van Europa te zijn. Naast de kerk bevindt zich onder de grond een stelsel van grafkelders, catacomben, waar de monniken werden begraven toen hun begraafplaats boven de grond te klein werd. Het deel dat als knekelhuis functioneerde had een koepel met een gat in het midden, waardoor dan de overtollige beenderen van de begraafplaats erboven naar beneden werden geworpen. De in het koepelgewelf uitgehouwen figuren lijken met hun uitgestrekte armen uit hun zerken te komen. Heel macaber. Met een gids hebben we dit ondergrondse complex bezocht. Het was een unieke belevenis!
De eerste 25 kilometer vandaag verliep door een uitgestrekt loofbomen bos, zo mooi. Niet eerder op onze reis zijn we door een bos gereden. En dan te bedenken dat er ooit een tijd was dat een groot deel van Europa bedekt was door bos. Door de regen van de afgelopen nacht was het groen mooi groen en rook lekker. Je vraagt je af hoe een middeleeuwse pelgrim hier doorheen kwam, zonder te verdwalen. In het bos klonk ineens recht boven ons de roep van de wielewaal: dudeljo! Ze leven verborgen bovenin de bomen maar hun melodieuze roep is onmiskenbaar. We stopten en de wielewaal herhaalde zijn zang. Wel met een Frans accent maar dankzij mijn Franse les goed herkenbaar. Na het verlaten van het bos verschenen op de heuvels steeds meer druivenvelden, als voorboden van de beroemde wijnstreek van de Bordeaux en de wijnstad St. Emilion. Wijn, die goddelijke drank! Maar onze lieve Heer wilde het voor ons nog verborgen houden want hij opende de hemelsluizen en zond bakken regenwater naar beneden, waardoor ik als brildrager geen wijnranken van ander groen kon onderscheiden. Het was de eerste regen van onze vakantie. Regenjas aan, regenbroek en regen-overschoenen. We waren snel in St Emilion, een wijnstad met talloze wijnwinkels. Maar wij pelgrims kwamen natuurlijk voor Saint Emilion, een monnik die in de 8e eeuw daar een religieus centrum heeft gesticht. Hij had zijn wooncel in een grot en evangeliseerde van daaruit de omgeving. Dat trok diverse kloosterordes aan - Augustijnen, Benedictijnen, Franciscanen - die ieder hun eigen klooster bouwden. Het meest bijzondere is dat Benedictijnse monniken, die zich in de grotten verschuilden voor de Saracenen, in de kalksteenrotsen een enorme kerk hebben uitgehouwd, waar ze 3 eeuwen over hebben gedaan. Deze kerk schijnt de grootste ondergrondse in steen gehouwen kerk van Europa te zijn. Naast de kerk bevindt zich onder de grond een stelsel van grafkelders, catacomben, waar de monniken werden begraven toen hun begraafplaats boven de grond te klein werd. Het deel dat als knekelhuis functioneerde had een koepel met een gat in het midden, waardoor dan de overtollige beenderen van de begraafplaats erboven naar beneden werden geworpen. De in het koepelgewelf uitgehouwen figuren lijken met hun uitgestrekte armen uit hun zerken te komen. Heel macaber. Met een gids hebben we dit ondergrondse complex bezocht. Het was een unieke belevenis!
-
03 Juni 2017 - 23:24
Else:
Hoop dat we nog een foto van die ondergrondse kerk te goed hebben.
Fijn dat je beschreven hebt waardoor jullie steeds herkend worden als pelgrims. Dacht even dat het door je steeds langer wordende baard lag. -
03 Juni 2017 - 23:28
Lies En Gerard.:
Heilige, bonen.
Zijn jullie het klooster al tegen gekomen van alle grappen?
Het bloempje van fleurop spaart jullie niet.
Maar iedere avond genieten we van jou epistel en foto's arie'tje.
Je kan wel een boek uit brengen ?
nou arie's nog heel veel fiets plezier en devotie van
gerard en lies. -
04 Juni 2017 - 11:52
Paul:
Wat is 't eigenlijk? le wielewaal of la wielewaal? -
04 Juni 2017 - 18:49
Fleur:
Voor Arie jr: je schreef een "metalen" Jacobschelp gekregen van Fleur.....slik... METALEN?? Je bedoelt: GOUDEN! En toevallig was Else erbij toen ik hem kocht bij de juwelier in de kathedraal te Gran Canaria, dus zij is mijn getuige en in een godshuis zal men ons toch niet bedriegen!
Voor Paul: of het LE of LA wielewaal is? Ik heb Arie jr's Franse lerares gevraagd en ze heeft opheldering gegeven: het gaat net als bij de andere Franse woorden met een -al uitgang, zoals bijvoorbeeld LE cheval, dus LE wielewaal, alleen schrijf je het op z'n Frans anders, nl. Oui-le-wal. Het vogeltje is een trouw aanhanger van Macron en is dol op Europa. Zijn volledige naam is dan ook Oui-le-wal de l'Europe. En zoals een Franse haan geen kukelekuuu roept, maar coquericooo, zo zegt de Franse wielewaal: OuilaOuiloo. Probeer maar eens Arie, als je hem weer ziet, hij schijnt dan echt terug te roepen. Maar dudeljo verstaat hij natuurlijk niet.
En je krijgt de groeten van je Franse lerares, die trouw je reisblog volgt. Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
