Dag 26, dinsdag 13 juni

Vanmorgen stond Burgos op het programma met zijn magnifieke gotische kathedraal. We fietsten op met een Nederlander en een Italiaan, met wie we in Burgos op een terras onder platanen hebben ontbeten. De kathedraal is prachtig, weelderig, zowel van binnen als van buiten. Met een NL audioguide aan mijn oor maakte ik een toer door de kerk, maar het werd me te veel. Zoveel rijk versierde kapellen, graftombes, beeldhouwwerken, schilderijen, altaarstukken. Tal van kunstenaars, onder andere uit Vlaanderen, hebben hieraan gewerkt. Het kost een halve dag om dat allemaal te bekijken. Wat ik jammer vind is dat het koor helemaal ombouwd is met schilderijen en beeldhouwwerken. Je kan dus niet vanaf het voorportaal het volledige schip zien, wat wel kan in de Franse, eveneens gotische kathedralen die we hebben gezien in Chartres en Tours. Desondanks is het een juweel van een kathedraal.
We verlieten Burgos en reden verder westwaarts, richting de Tierra de Campos, het noordelijke deel van de meseta, de dorre Spaanse hoogvlakte waar in de zomer een moordende hitte heerst. We hebben ongeveer 2 dagen nodig om er doorheen te trekken. We fietsen dus niet door de Picos, die liggen ten noorden van de meseta, en komen ook niet aan de kust. Maar eerst moesten nog wat heuvels worden getrotseerd om op de hoogvlakte te komen. We hadden geluk dat een dunne bewolking de zonnehitte tegenhield. In een klein dorp maakten we iets leuks mee. We hadden in een parkje geluncht, toen we ineens muziek hoorden. Wij erop af. Het dorpje vierde de feestdag van Sint Antonius van Padua. Dat is op 13 juni, hetgeen bij ons pelgrims uiteraard bekend is, want hij is patroonheilige van de reizigers. Ongeveer 50 dorpsbewoners stonden rondom een lange tafel en aten gamba's uit grote schalen, terwijl 3 muzikanten muziek maakten. We werden uitgenodigd om mee te eten en kregen drinken aangeboden. De wijn sloegen we af, hetgeen ons zwaar viel maar een verstandige keuze was gezien de hellingen die op ons lagen te wachten. Een les in zelfbeheersing waarvoor we zijn geslaagd! We hebben vanavond de schade ruimschoots ingehaald. De dorpelingen waren zo vriendelijk en hartelijk. Ze wilden eten voor ons koken, we mochten zelfs blijven slapen. Dat vonden we om 14 uur in de middag toch wat vroeg en na onze buik volgegeten te hebben met verrukkelijke gamba's, hebben we uitbundig gracias en adios naar iedereen geroepen, onze schoenen in de pedalen geklikt en de hellingen opgefietst. Onderweg nog even een klein sereen kerkje bezocht, en de laatste 13 km genoten van een lange rustige afdaling over een weg met aan weerszijden platanen. We genoten van de schaduw van het gebladerte want de zon was inmiddels genadeloos gaan branden. We arriveerden in het stadje Castrojeriz, waar we een slaapplek hadden geboekt in hotel Jacobus, heel toepasselijk op onze Sint Jacobsroute. Castrojeriz is een historische stadje en was vroeger een belangrijke etappeplaats voor pelgrims. Hiervan getuigen nog steeds de vele kerken en de hospitales. Het stadje wordt bewaakt door een op een nabije heuvel gelegen ruïne van een tempeliersburcht.
Morgen staan we vroeg op want er wordt 35 graden voorspeld. Nog 500 km te gaan tot aan Santiago!