Dag 6: Van Cáceres naar Park National Monfragüe, 7
Door: Arie jr
Blijf op de hoogte en volg Arie
31 Mei 2019 | Spanje, Villarreal de San Carlos
Vandaag reden we dan eindelijk de hel binnen. 55 kilometer desolaat landschap onder een brandende zon, geen dorpjes, geen cafés, zelfs geen tankstations. Een steppe-landschap waar niemand woont, een landschap als in western films, je verwacht elk moment Clint Eastwood tegen te komen. De enige tekenen van beschaving zijn de asfaltweg waarover we fietsen, de telefoonmasten evenwijdig aan de weg, op één zat een steenuiltje, en af en toe een rancho met koeien of schapen. Verder heel weinig verkeer en geen andere fietsers. De zon scheen fel en er was geen wolkje aan de lucht. Op een gegeven moment passeerden we een hoogspanningsmast, daar zaten 13 vale gieren op. Die zaten op de uitkijk, te wachten tot een langsreizende pelgrim van vermoeidheid zou neervallen, waarna zij zich meester konden maken van de buit om tot het bleke bot af te schrapen. En zie, terwijl ik mijn mini Swarovski verrekijker op ze scherp stelde, vlogen er 8 de lucht in. Ik sprong op mijn zadel en voor het eerst deze week zag mijn vader mij als een speer voorbij fietsen.
Het landschap werd doorsneden door een rivier en dat was een welkome afwisseling. We daalden af in de kloof, daar was het lekker koel. Wielewalen zongen dudeljo maar dan met Spaans accent. Helaas moesten we de kloof weer uit en bovenaan was het weer net zo desolaat als vóór de rivier. Ik merk dat mijn conditie beter is geworden. Dit is al weer onze 6e fietsdag. Omhoog fietsen gaat een stuk makkelijker dan in het begin van onze reis.
De steppe ging over in een soort weidelandschap van kurk- en steeneiken. Het ziet er vriendelijker uit. Overal klinkt het “hop-hop-hop”, de vogelkenners onder jullie weten meteen dat het hier om de hop gaat, een bruin-witte vogel met een prachtige kuif. Ik word erg vrolijk van dat droge geluid, ze zijn in hun baltsperiode. Zij wel.
Na 55 km bereiken we dan eindelijk een dorpje, het is rond het middaguur dus we hebben best snel gefietst. Eindelijk koffie!
Het leuke van de Spaanse barretjes is, dat er altijd mensen zitten. Je kan er ontbijten, drinken, lunchen, TV-kijken (de TV staat altijd aan), avondeten. Het is daarnaast een ontmoetingsplek en op die manier zorgt de bar voor sociale cohesie.
Nog maar een klein stukje en dan hebben we ons doel van de dag bereikt. Dat doel is het nationale park Monfragüe, een bergachtig gebied rondom de rivier de Taag. Het park is een Eldorado voor vogelaars. We daalden af naar de rivier en hebben prachtig uitzicht op de gierenrots. Tientallen vale gieren cirkelen op de thermiek rondom de rots, het is een indrukwekkend gezicht. Een zwarte ooievaar vloog voorbij. Helaas geen monniksgier gezien, misschien morgen. We aten onze lunch van meegebracht brood en kaas en hoefden niet bevreesd te zijn dat de gieren het kaas van ons brood zouden eten want gieren lusten alleen maar pelgrims.
We checkten rond 14 uur in in onze herberg en houden noodgedwongen siësta in onze air-geconditioneerde kamer. Buiten is het inmiddels 34 graden geworden en niet uit te houden. Morgen is 37 graden voorspeld, het hellevuur wordt flink opgestookt.
De dag eindigden we met een fantastische maaltijd, bereid door een Spaanse kokkin, die vol trots de door mij gekozen maaltijd van knoflooksoep, op de huid gebakken forel met ham en een Spaans chocoladetaartje voorschotelde. Mijn vader koos voor de tomatensoep, lamsvlees en een pudding. Heerlijk en eerlijk puur eten. Het is zo slecht nog niet in de hel.
Het landschap werd doorsneden door een rivier en dat was een welkome afwisseling. We daalden af in de kloof, daar was het lekker koel. Wielewalen zongen dudeljo maar dan met Spaans accent. Helaas moesten we de kloof weer uit en bovenaan was het weer net zo desolaat als vóór de rivier. Ik merk dat mijn conditie beter is geworden. Dit is al weer onze 6e fietsdag. Omhoog fietsen gaat een stuk makkelijker dan in het begin van onze reis.
De steppe ging over in een soort weidelandschap van kurk- en steeneiken. Het ziet er vriendelijker uit. Overal klinkt het “hop-hop-hop”, de vogelkenners onder jullie weten meteen dat het hier om de hop gaat, een bruin-witte vogel met een prachtige kuif. Ik word erg vrolijk van dat droge geluid, ze zijn in hun baltsperiode. Zij wel.
Na 55 km bereiken we dan eindelijk een dorpje, het is rond het middaguur dus we hebben best snel gefietst. Eindelijk koffie!
Het leuke van de Spaanse barretjes is, dat er altijd mensen zitten. Je kan er ontbijten, drinken, lunchen, TV-kijken (de TV staat altijd aan), avondeten. Het is daarnaast een ontmoetingsplek en op die manier zorgt de bar voor sociale cohesie.
Nog maar een klein stukje en dan hebben we ons doel van de dag bereikt. Dat doel is het nationale park Monfragüe, een bergachtig gebied rondom de rivier de Taag. Het park is een Eldorado voor vogelaars. We daalden af naar de rivier en hebben prachtig uitzicht op de gierenrots. Tientallen vale gieren cirkelen op de thermiek rondom de rots, het is een indrukwekkend gezicht. Een zwarte ooievaar vloog voorbij. Helaas geen monniksgier gezien, misschien morgen. We aten onze lunch van meegebracht brood en kaas en hoefden niet bevreesd te zijn dat de gieren het kaas van ons brood zouden eten want gieren lusten alleen maar pelgrims.
We checkten rond 14 uur in in onze herberg en houden noodgedwongen siësta in onze air-geconditioneerde kamer. Buiten is het inmiddels 34 graden geworden en niet uit te houden. Morgen is 37 graden voorspeld, het hellevuur wordt flink opgestookt.
De dag eindigden we met een fantastische maaltijd, bereid door een Spaanse kokkin, die vol trots de door mij gekozen maaltijd van knoflooksoep, op de huid gebakken forel met ham en een Spaans chocoladetaartje voorschotelde. Mijn vader koos voor de tomatensoep, lamsvlees en een pudding. Heerlijk en eerlijk puur eten. Het is zo slecht nog niet in de hel.
-
31 Mei 2019 - 20:08
Danie:
Prachtige vogels...majestueus -
31 Mei 2019 - 21:19
Paul :
Sprakeloos... Ga zo door... Met alles. -
01 Juni 2019 - 07:18
Wiel:
Weer een mooie samenvatting van dag 6. Ja zo slecht is het in de hel nog niet. Ja vader is een echte toetjesman lees ik . Ja een toetje hoort er bij zegt hij altijd hahaha. Succes met dag 7.
-
01 Juni 2019 - 12:26
Harm:
Zo te zien wordt er weer genoeg beleefd Arie. Ik vind het weer erg leuk om jouw belevenissen op de voet te kunnen volgen. Zo te zien, fiets jij mij er inmiddels finaal uit. Hoeveel vinkjes heb je al kunnen zetten voor nieuw gespotte vogels? Geniet er lekker van en doe de hartelijke groeten aan Arie senior! -
01 Juni 2019 - 15:37
Quinta:
Bikkels hoor, wat een temperaturen om in te fietsen! Maar jullie genieten ook goed zo te lezen. Op naar een mooie, nieuwe fietsdag morgen! Ook hier een tropische dagje morren in NL, met naar verwachting 31 graden :) -
02 Juni 2019 - 16:09
Paul De Jong:
Arie's
De gierenrots is inderdaad een schoonheid. Leuk om de stukken te lezen en dan ook nog herkenning voorbij de zien komen.
Succes met de komende duivelse dagen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
