Dag 8 en 9: Van Hervas naar Salamanca, 98 km
Door: Arie jr
Blijf op de hoogte en volg Arie
03 Juni 2019 | Spanje, Salamanca
Vandaag verlieten we de Extremadura, maar dat betekende niet dat we lekker konden freewheelen. De Extremadura wordt aan de noordzijde begrensd door een bergketen, de Sierra de Gredos, waar nog sneeuw op de toppen ligt, en die lag helaas in de weg. De dag begon meteen met een bergetappe, zo’n 10 km klimmen tot ongeveer 1.000 m hoogte. Gelukkig was het nog vroeg en niet zo heet. Op het hoogste punt lag het middeleeuwse stadje Bejar, waarvan men zegt dat Cervantes, schrijver van de beroemde roman Don Quichot van La Mancha, daar heeft gewoond. Na Bejar ging het eerst nog venijnig omhoog, daarna daalden we af naar een groene boerenlandstreek en via leuke landweggetjes passeerden we kleinschalige boerderijen, ommuurde weilandjes, houtwallen en bosjes. Een groot verschil met de Extremadura. Ook heel andere vogels. We hoorden koekoeken roepen, dat klinkt in het Spaans overigens net zoals bij ons, en veel meer zangvogels zingen. Ook hier is het een waarlijk vogelparadijs. Het landschap werd rotsachtig en we kwamen in een gebied waar veel graniet wordt gewonnen. Langzaam kwam de kathedraal van Salamanca nabij, na bijna 100 km was deze stad het eindpunt. Hier blijven we een dag in retraite.
Salamanca is een prachtige stad en dat komt vooral door de universiteit die begin 1200 is gesticht en de oudste van Spanje is. Door de studenten is het een levendige stad. De binnenstad is één groot monument. Het centrale plein, de Plaza Major, wordt als het fraaiste plein van Spanje beschouwd, geheel in barok gebouwd. Via de Romeinse brug gingen we de stad in en wat het meeste opvalt is de enorme kathedraal die boven alles uitsteekt. De façade doet je duizelen, zo indrukwekkend. We hebben de mooiste monumenten van buiten bekeken en van binnen bezocht. Toen mijn vader voor de siësta zich had teruggetrokken in ons hotel, heb ik het klooster van St. Clara bezocht om wat zieleheil te zoeken bij de nonnetjes na alle geestelijke inspanningen van de afgelopen week. Ik kreeg een privé-rondleiding van een oudere dame, in het Spaans, die gelukkig wel de datering in het Engels wist te zeggen. Dus zo wist ik dat de crucifix uit de twelfth century stamde, en de fresco’s uit de forteenth en het dak uit de fifteenth. Het dak was indrukwekkend want dat lag boven het kerkgewelf en was via een smal trappertje te bereiken. Het dak was inderdaad uit de 15e eeuw en zeer bijzonder uitgevoerd met geometrie in Moorse stijl met beschilderde motieven in polychrome. Zeer de moeite waard. In de kloosterkerk zaten 3 nonnen, zo oud en fragiel dat het leek of ze elk moment het tijdelijke voor het eeuwige zouden verwisselen. Ik besloot ze niet aan te spreken uit angst dat ze om zouden vallen, en het leek daarom beter om mijn zieleheil te halen bij het restaurant waar we gisteren hadden gegeten en dat voor herhaling vatbaar was, niet in minst vanwege de aardige bediening die volgens de kassabon Elena heette en niet alleen erg aardig maar ook erg mooi was. Een Spaans schone. Een gezonde geest huist in een gezond lichaam, dus laten we maar bij dat laatste beginnen dan komt het zieleheil vanzelf. Ze was er nog steeds en het eten en de wijn waren ook nog steeds verrukkelijk. Het pelgrimsleven is zo slecht nog niet, behalve dan dat we morgen verder moeten.
Salamanca is een prachtige stad en dat komt vooral door de universiteit die begin 1200 is gesticht en de oudste van Spanje is. Door de studenten is het een levendige stad. De binnenstad is één groot monument. Het centrale plein, de Plaza Major, wordt als het fraaiste plein van Spanje beschouwd, geheel in barok gebouwd. Via de Romeinse brug gingen we de stad in en wat het meeste opvalt is de enorme kathedraal die boven alles uitsteekt. De façade doet je duizelen, zo indrukwekkend. We hebben de mooiste monumenten van buiten bekeken en van binnen bezocht. Toen mijn vader voor de siësta zich had teruggetrokken in ons hotel, heb ik het klooster van St. Clara bezocht om wat zieleheil te zoeken bij de nonnetjes na alle geestelijke inspanningen van de afgelopen week. Ik kreeg een privé-rondleiding van een oudere dame, in het Spaans, die gelukkig wel de datering in het Engels wist te zeggen. Dus zo wist ik dat de crucifix uit de twelfth century stamde, en de fresco’s uit de forteenth en het dak uit de fifteenth. Het dak was indrukwekkend want dat lag boven het kerkgewelf en was via een smal trappertje te bereiken. Het dak was inderdaad uit de 15e eeuw en zeer bijzonder uitgevoerd met geometrie in Moorse stijl met beschilderde motieven in polychrome. Zeer de moeite waard. In de kloosterkerk zaten 3 nonnen, zo oud en fragiel dat het leek of ze elk moment het tijdelijke voor het eeuwige zouden verwisselen. Ik besloot ze niet aan te spreken uit angst dat ze om zouden vallen, en het leek daarom beter om mijn zieleheil te halen bij het restaurant waar we gisteren hadden gegeten en dat voor herhaling vatbaar was, niet in minst vanwege de aardige bediening die volgens de kassabon Elena heette en niet alleen erg aardig maar ook erg mooi was. Een Spaans schone. Een gezonde geest huist in een gezond lichaam, dus laten we maar bij dat laatste beginnen dan komt het zieleheil vanzelf. Ze was er nog steeds en het eten en de wijn waren ook nog steeds verrukkelijk. Het pelgrimsleven is zo slecht nog niet, behalve dan dat we morgen verder moeten.
-
04 Juni 2019 - 04:19
Quinta:
Wat een prachtige foto’s! Salamanca moet ik ook maar eens naartoe zie ik wel. Fijn dat jullie ook de tijd hebben om af en toe een (mid)dagje van de omgeving te genieten. Zet ‘em
op weer vandaag! -
04 Juni 2019 - 04:49
Jessica:
Hoi Arie, wat een prestatie! Ik zal straks hard achter je aan moeten hollen als je weer terug bent! En wat een mooie reis en prachtige foto's. Erg leuk om jullie belevenissen te volgen. Heel veel plezier nog! -
04 Juni 2019 - 06:22
Hans:
Wat een belevenissen weer, Arie, echt leuk weer om te volgen. Salamanca brengt bij mij mooie herinneringen terug van een promotie van een Spaanse promovenda waarbij ik moest opponeren, in zo'n stokoud zaaltje aan het Plaza Major; en heerlijk eten/drinken na afloop. Weinig tot geen nonnen gezien toen, maar daarvoor moet je natuurlijk ook een devote pelgrim zijn zoals jullie. Fiets ze weer! -
04 Juni 2019 - 07:56
Wiel :
Het blijft me boeien wat jullie allemaal mee maken. Leuk geschreven ook Arie. Die nonnen waren al zo oud dat ze misschien op fossielen begonnen te lijken hahahaha. Je zult wel al een beetje geaclimatiseerd zijn. Het eten is goed concludeer ik dat maakt veel goed. Groetjes aan je vader en veel sterkte nog.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
