Dag 12: Van Figueruela naar Puebla de Sanabria, 40

Gisteravond op de camping een buitengewoon lekker niet-vegetarisch Spaans gerecht gegeten, met een nagerecht van diverse Spaanse lekkernijen, een zodanig bord vol dat we erop naar Santiago zouden kunnen fietsen. Het restaurant zat vol met Nederlandse echtparen in de pensioenleeftijd die op kampeervakantie waren. Eén echtpaar was nieuwsgierig, we vielen natuurlijk op, en richtte de communicatie op ons. Wij kregen veel lof toegezwaaid met onze pelgrimstocht.

Het was vanmorgen erg koud, nog geen 5 graden. Alle warmtekleding was nodig, vooral bergafwaarts was het afzien, temeer omdat ik fietshandschoenen aan had zonder vingers en ik af en toe moest stoppen om ze warm te wrijven, want remmen zonder gevoel in de vingers gaat niet echt goed. Het was een fantastische tocht, die 10 km door Portugal ging, met sterke afdalingen en forse beklimmingen van 10-11%. Voor de niet-fietsers: dat is zwaar werken, bijna stapvoets, op een fiets met bepakking. Maar wat een mooie uitzichten. De weg was verlaten, geen ander verkeer. In Portugal passeerden we een paar kleine boerendorpjes, gelegen aan een riviertje, en het was alsof we terug waren geworpen in de tijd. De weg bestaat hier uit hobbelkeitjes en wurmt zich langs armoedige huizen. Elk huis heeft zijn eigen volkstuintje waar oude mensjes in het zwart gekleed met gieter en hark rondscharrelen. We waren noodgedwongen zonder ontbijt vertrokken, daar voorzag de camping niet in, en volgens ons gidsje zou in het laatste Portugese dorpje vóór de Spaanse grens een bar zijn. De deur was dicht maar toen we op het punt stonden door te fietsen kwam er een vrouw naar buiten. Ik vroeg aan haar “cafe?”, dat is Spaans voor koffie, en ze knikte ja. Ze maakte voor ons heerlijke koffie en broodjes met kaas en chorizo. Ze sprak Spaans met mijn vader en toen ze begreep dat we vader en zoon waren viel ze bijna om van verbazing. Dat hebben we al vaker meegemaakt.
Nadat we weer in Spanje waren kwamen we opnieuw een gemene, lange helling tegen, tot ongeveer 1.000 m hoogte, die uiteindelijk leidde tot een geweldige afdaling naar het vestingstadje Puebla de Sanabria. Het was pas begin van de middag maar toch besloten we om niet verder te fietsen. Er wachtte ons een beklimming over een bergpas naar zo’n 1.400 m en er was regen en onweer voorspelt. Morgen zou het weer beter zijn, nog steeds fris maar wel zonnig.