Dag 13: Van Puebla de Sanabria naar Verín, 93 km
Door: Arie jr
Blijf op de hoogte en volg Arie
07 Juni 2019 | Spanje, Puebla de Sanabria
Vandaag gebeurde het. Ik fiets achter mijn vader, ik kan hem tijdens het klimmen inmiddels bijhouden. Daar waren 12 dagen fietsen voor nodig die mijn spieren de nodige training hebben gegeven. De helling wordt steiler, mijn vader schakelt naar een lichtere versnelling waardoor zijn snelheid afneemt. Ik blijf doorfietsen in dezelfde versnelling, zet even aan en hop, ik ga er voorbij! Nu ben ik het die bovenaan de top kan uitrusten totdat de ander ook boven is gekomen. Mijn vader is desondanks beter getraind dan ik maar vanwege het leeftijdsverschil herstel ik sneller van de inspanning van de vorige dag. Ik ben erg trots op mijn vader dat hij op zijn leeftijd deze tocht kan maken.
We vertrokken vanmorgen - na weer een sober pelgrimsontbijt te hebben genuttigd van geroosterd brood, tomaat, yoghurt, muesli, verse perzik en appel, vers sinaasappelsap en ontbijtkoek - en het was erg koud, slechts een paar graden boven nul. We moesten een bergpas over van bijna 1.400 m. Dat was niet zwaar want de weg ging geleidelijk omhoog, maar mijn handen en voeten waren dusdanig afgekoeld dat ze opwarming behoefden in een bar. Mijn vader had nergens last van. Het was in ieder geval weer een mooie bergroute. We reden aan de andere kant van de berg Galicië binnen, de groene provincie in het noordwesten van Spanje, waar onze eindbestemming Santiago ligt. Nog maar zo’n 500 km te gaan! Na een schitterende afdeling, 12 km lang, brede weg, goed asfalt, flauwe bochten, bereikten we na ruim 90 km Verín.
De Spaanse automobilist houdt erg goed rekening met fietsers. We worden met een ruime boog gepasseerd. Als er een tegenligger komt, worden we niet ingehaald. Het is hier wettelijk geregeld dat fietsers buiten de bebouwde kom met minimaal 1,5 afstand moeten worden gepasseerd. Dat staat ook op verkeersborden aangegeven. Het is verbazingwekkend dat de Spanjaarden zich consequent aan deze regel houden. We hebben ons nooit onveilig gevoeld op de weg.
Vanavond bleek onze beschermengel goed te waken over onze veiligheid. Hij trad op in de gedaante van de man van het hotel, die ons erop wees dat de stalen versnellingskabel van de fiets van mijn vader bijna door was. Hij hing nog maar aan een paar ijzerdraadjes. Wij gingen ermee naar een fietsenmaker, een aardige jonge vent, die de kabel meteen heeft vervangen, want hij begreep dat het niet tot morgen kon wachten omdat wij op weg waren naar Santiago. Wat een heerlijke mensen!
We vertrokken vanmorgen - na weer een sober pelgrimsontbijt te hebben genuttigd van geroosterd brood, tomaat, yoghurt, muesli, verse perzik en appel, vers sinaasappelsap en ontbijtkoek - en het was erg koud, slechts een paar graden boven nul. We moesten een bergpas over van bijna 1.400 m. Dat was niet zwaar want de weg ging geleidelijk omhoog, maar mijn handen en voeten waren dusdanig afgekoeld dat ze opwarming behoefden in een bar. Mijn vader had nergens last van. Het was in ieder geval weer een mooie bergroute. We reden aan de andere kant van de berg Galicië binnen, de groene provincie in het noordwesten van Spanje, waar onze eindbestemming Santiago ligt. Nog maar zo’n 500 km te gaan! Na een schitterende afdeling, 12 km lang, brede weg, goed asfalt, flauwe bochten, bereikten we na ruim 90 km Verín.
De Spaanse automobilist houdt erg goed rekening met fietsers. We worden met een ruime boog gepasseerd. Als er een tegenligger komt, worden we niet ingehaald. Het is hier wettelijk geregeld dat fietsers buiten de bebouwde kom met minimaal 1,5 afstand moeten worden gepasseerd. Dat staat ook op verkeersborden aangegeven. Het is verbazingwekkend dat de Spanjaarden zich consequent aan deze regel houden. We hebben ons nooit onveilig gevoeld op de weg.
Vanavond bleek onze beschermengel goed te waken over onze veiligheid. Hij trad op in de gedaante van de man van het hotel, die ons erop wees dat de stalen versnellingskabel van de fiets van mijn vader bijna door was. Hij hing nog maar aan een paar ijzerdraadjes. Wij gingen ermee naar een fietsenmaker, een aardige jonge vent, die de kabel meteen heeft vervangen, want hij begreep dat het niet tot morgen kon wachten omdat wij op weg waren naar Santiago. Wat een heerlijke mensen!
-
08 Juni 2019 - 05:41
Danie:
Yess...goed gedaan broer... -
08 Juni 2019 - 12:00
Cora:
Hallo stoere kaaskoppen, dag 13 heeft jullie geluk gebracht door de engel die ervoor zorgde dat de versnellingskabel niet zou breken. Ik geniet van jullie avontuur. Volgt er na de zilverroute nog een gouden misschien? Voor de volgende dagen veel spierkracht en uithoudingsvermogen gewenst.Jacobus zal jullie hartelijk verwelkomen! -
10 Juni 2019 - 13:00
Wiel :
Ja geweldig die reacties van de bevolking. En weer een aardig stuk gefietst jullie beiden. Ook voor je vader een geweldige prestatie. En jullie zijn zeer positief met nog maar 500km te gaan hahahaha. Top. -
12 Juni 2019 - 11:26
Francisca:
Het doet mij deugd je op bekend terrein te zien 'rondscharrelen'. Zeker niet als een 'Spaanse' kip zonder kop, want jullie hebben een duidelijk doel voor ogen! In mijn jeugd ooit met ouders van een vriendin vanuit Nederland meegereden naar de provincie Orense. Xinzo da Limia was toen onze bestemming en Verín aangedaan achterop de scooter. Wat doen jullie het knap, Arie doble. Jullie houden je goed staande in het grillige Spaanse landschap, tussen die drukke, temperamentvolle Spanjaarden. Mijn opa, die ik nooit gekend heb, kwam uit Redondela, provincie Pontevedra. Wie weet of jullie daar nog voorbij 'sjeesen' en de naam Barciela op de gevels zien staan! Doe ze dan vooral de groeten van een nog onbekend familielid. Hup, weer in de wielen... Santiago de Compostela wacht op jullie! ¡Suerte y buen viaje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
