Dag 14: Van Verín naar Ourense, 84 km
Door: Arie jr
Blijf op de hoogte en volg Arie
08 Juni 2019 | Spanje, Ourense
Dankzij onze beschermheilige St Jacobus, die er gisteren voor gezorgd heeft dat de versleten versnellingskabel van de fiets van mijn vader tijdig werd vervangen, verlieten we Verín. Verín had weinig interessants te bieden, behalve dan een behulpzame fietsenmaker en een fantastisch restaurant waar we heerlijk vis hadden gegeten. Wat kunnen de Spanjaarden geweldig koken!
Omdat Verín in een dal ligt en de oplettende lezer zich ongetwijfeld zal herinneren dat we Verín waren binnengereden na een fantastische lange afdaling, moesten we het dal ook weer uitklimmen. Het was frisjes in de ochtend, de spieren waren nog niet opgewarmd dus het klimmen ging minder fantastisch dan de afdaling. St Jacobus doet de dingen niet voor niets, dit was de prijs voor zijn bescherming.
De rest van de dag ging een stuk vlotter en begin van de middag bereikten we Allariz, een erg leuk stadje met oude smalle straatjes, oude kerkjes en een Clarissenklooster midden in het centrum.
De stad was versierd vanwege het Festa do Boi, het feest van de os, dat sinds de middeleeuwen elk jaar wordt gevierd. Versierde ossen worden door de stad geleid maar daar was nu nog geen sprake van. Nu is het zo dat bij dergelijke traditionele dierenfeesten een aantal dieren in de pan belanden en worden bereid tot plaatselijke lekkernijen. We gingen lunchen en er was inderdaad een speciale menukaart met os-recepten. Mijn vader, altijd enthousiaste carnivoor geweest, had nog nooit os gegeten en ik wil wel eens afwijken van mijn vegetarische principes uit respect voor de plaatselijke bevolking én als het maar goed vlees is. Er komt nu een passage die door vegetarische lezers beter kan worden overgeslagen.
We lieten ons adviseren door de serveerder, een aardige jongeman die goed Engels sprak en die ons ieder een verschillend voor- en hoofdgerecht aanbeval, zodat we van elkaar konden proeven. Dat vonden we een geweldig goed voorstel en och, wat pakte dat lekker uit. Het water loopt mij uit de mond bij de herinnering aan deze lunch. Ossepaté op geroosterd brood, verschillend soorten ossenworst, warm draadjesvlees van os met geroosterde groenten en ossencarpaccio, zo zacht dat het smolt op de tong. Alles door het restaurant zelf gemaakt. Puur natuur, onze lieve heer heeft de schepping goed bedacht.
De vegetariërs die de vorige passage hebben overgeslagen kunnen nu weer veilig aanhaken. Ik nam er een glas rode wijn bij, wat mijn vader afwees omdat dat teveel “in de benen gaat zitten.” Bij mij gaat de wijn vooral in het hoofd zitten maar mijn vader had misschien toch wel gelijk want het fietsen ging na de lunch erg moeizaam. Gelukkig waren de laatste 25 km naar Ourense voor het grootste deel bergafwaarts.
Ourense is niet bijzonder fraai maar heeft wel een erg mooie gotische kathedraal die we hebben bezocht, totdat de kerkdienst begon om 19:30 uur. De kerk stroomde vol met in zondagskleding gestoken gelovigen. In Spanje gaan nog veel mensen naar de kerk. Pinksteren daarentegen schijnt niet gevierd te worden. De heilige geest is hier zeker niet nedergedaald.
Omdat Verín in een dal ligt en de oplettende lezer zich ongetwijfeld zal herinneren dat we Verín waren binnengereden na een fantastische lange afdaling, moesten we het dal ook weer uitklimmen. Het was frisjes in de ochtend, de spieren waren nog niet opgewarmd dus het klimmen ging minder fantastisch dan de afdaling. St Jacobus doet de dingen niet voor niets, dit was de prijs voor zijn bescherming.
De rest van de dag ging een stuk vlotter en begin van de middag bereikten we Allariz, een erg leuk stadje met oude smalle straatjes, oude kerkjes en een Clarissenklooster midden in het centrum.
De stad was versierd vanwege het Festa do Boi, het feest van de os, dat sinds de middeleeuwen elk jaar wordt gevierd. Versierde ossen worden door de stad geleid maar daar was nu nog geen sprake van. Nu is het zo dat bij dergelijke traditionele dierenfeesten een aantal dieren in de pan belanden en worden bereid tot plaatselijke lekkernijen. We gingen lunchen en er was inderdaad een speciale menukaart met os-recepten. Mijn vader, altijd enthousiaste carnivoor geweest, had nog nooit os gegeten en ik wil wel eens afwijken van mijn vegetarische principes uit respect voor de plaatselijke bevolking én als het maar goed vlees is. Er komt nu een passage die door vegetarische lezers beter kan worden overgeslagen.
We lieten ons adviseren door de serveerder, een aardige jongeman die goed Engels sprak en die ons ieder een verschillend voor- en hoofdgerecht aanbeval, zodat we van elkaar konden proeven. Dat vonden we een geweldig goed voorstel en och, wat pakte dat lekker uit. Het water loopt mij uit de mond bij de herinnering aan deze lunch. Ossepaté op geroosterd brood, verschillend soorten ossenworst, warm draadjesvlees van os met geroosterde groenten en ossencarpaccio, zo zacht dat het smolt op de tong. Alles door het restaurant zelf gemaakt. Puur natuur, onze lieve heer heeft de schepping goed bedacht.
De vegetariërs die de vorige passage hebben overgeslagen kunnen nu weer veilig aanhaken. Ik nam er een glas rode wijn bij, wat mijn vader afwees omdat dat teveel “in de benen gaat zitten.” Bij mij gaat de wijn vooral in het hoofd zitten maar mijn vader had misschien toch wel gelijk want het fietsen ging na de lunch erg moeizaam. Gelukkig waren de laatste 25 km naar Ourense voor het grootste deel bergafwaarts.
Ourense is niet bijzonder fraai maar heeft wel een erg mooie gotische kathedraal die we hebben bezocht, totdat de kerkdienst begon om 19:30 uur. De kerk stroomde vol met in zondagskleding gestoken gelovigen. In Spanje gaan nog veel mensen naar de kerk. Pinksteren daarentegen schijnt niet gevierd te worden. De heilige geest is hier zeker niet nedergedaald.
-
08 Juni 2019 - 20:49
Rosa Smit:
Hoi Arie en Arie, wat een bijzondere ervaring om dit als vader en zoon met elkaar te mogen ervaren. Zo horen we jaren niets van elkaar en zo word ik meegenomen in dit unieke reisverslag. Koester wat jullie tegenkomen en deze periode met elkaar! -
09 Juni 2019 - 06:10
Loes:
Arie jr: wat heb je je vader prachtig gevangen in die foto! Zijn carnivorenblik spreekt boekdelen, zo gretig heb ik hem bij mijn kookprestaties nooit zien kijken! Oh jee, Dat wordt straks afkicken voor hem. -
09 Juni 2019 - 07:32
Quinta:
Wat een leuke avonturen zo onderweg! Bijzonder dat Pinksteren niet gevierd wordt daar, dat verbaasde ons ook in Lissabon dat Hemelvaart er geen feestdag is. En dat terwijl er zoveel Katholieken wonen. Jullie een fijne Pinksteren en zet ‘em op! -
09 Juni 2019 - 10:02
Harm:
Heerlijk om weer even de verslagen van de afgelopen dagen te lezen Arie. En de fotootjes maken het geheel compleet. Verstandig om alleen een foto van jouw carnivore vader bij het laatste verslag te plaatsen. Anders hadden diegenen die de waarschuwing ter harte hadden genomen de shock alsnog moeten verwerken. Gelukkig heb ik die passage wel gelezen. Het water liep mij in de mond! Hopelijk komen er niet al te veel verleidingen meer op jullie pad. Aan de anere kant: het einddoel komt in zicht! Nou, geniet er nog even heerlijk van met elkaar en geef die spieren nog maar een paar keer op hun donder! Groetjes en tot nog lange niet, nog lange niet! Want jullie gaan nog niet naar huis. -
10 Juni 2019 - 13:08
Wiel :
Wat een culinaire geluksvogels zijn jullie toch. Tijdens het lezen moet ik regelmatig mijn mond afvegen hahahaha. Dat is toch genieten. -
11 Juni 2019 - 11:38
Paul:
Als de drank is in de man, moet je harder trappen :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
